Waarom een IQ-test nooit leidend mag zijn

Als je creatief denkende hoogbegaafde kinderen bekijkt door de bril van een traditionele IQ- test, dan zie je meestal maar een klein deel van wie ze zijn- een soort zwart-wit foto van een kleurrijke wereld.

Creativiteit laat zich niet in een test vangen, dat is nou juist het mooie aan creatief denken. Je bent in staat om buiten de hokjes te denken en daar is in een IQ-test weinig ruimte voor. IQ-tests meten vooral convergent denken: het vermogen om snel en logisch tot het juiste antwoord te komen. Creatief denkende hoogbegaafde kinderen denken vaak divergent: ze zien meerdere mogelijke antwoorden, stellen de vraag zelf ter discussie of willen eerst begrijpen waarom ze die vraag überhaupt moeten beantwoorden.

Bijvoorbeeld:

"Wat is het tegenovergestelde van 'licht'?"Standaard antwoord: "donker".Creatief kind: "Euh... dat hangt ervan af. Bedoel je licht van gewicht of licht als in zonlicht?"

Dan krijg je dus puntenaftrek voor iets wat eigenlijk getuigt van een rijk en genuanceerd denkproces.

Creatief denkende kinderen zien vaak direct allerlei mogelijkheden, maar die passen niet altijd in het lineaire stramien van een IQ-test. Als ze hun denkrichting moeten uitleggen, lukt dat vaak pas achteraf — als ze überhaupt de ruimte krijgen om dat te doen. De test vraagt om snelle, eenduidige antwoorden. Maar deze kinderen willen eerst even… denken. (Of associëren. Of zich verwonderen. Of er een mop van maken.)

Veel kinderen blokkeren volledig tijdens een IQ-test:

• Omdat ze vragen krijgen die ze niet boeiend vinden

• Omdat ze emotioneel zijn afgehaakt door eerdere ervaringen in het schoolsysteem

• Of omdat ze in beelden denken, en de test vooral een beroep doet op talige, lineaire verwerking

• 
  

Ze krijgen dan een score die helemaal geen recht doet aan hun denkvermogen — wat kan leiden tot verkeerde aannames of zelfs het mislopen van passende ondersteuning en passend onderwijs.

Wat er dan gebeurt:

Het kind krijgt niet wat het nodig heeft en gaat gedrag vertonen dat eigenlijk een signaal is: er wordt niet voldaan aan mijn basisbehoeften. Maar ook dat gedrag wordt vaak verkeerd geïnterpreteerd. Er volgen nieuwe verklaringen, nieuwe testen — die nog steeds geen antwoord geven op de vraag hoe dit kind werkelijk leert, en wat het van ons nodig heeft om tot ontwikkeling te komen.

Een leeronderzoek doet dat wel. Een leeronderzoek is een dynamisch onderzoek waarbij met concrete ( niet-schoolse) materialen samen met het kind onderzocht wordt hoe het leert en wat het nodig heeft om tot leren te komen. Centrale vragen zijn:

• Hoe neemt het kind informatie op

• Hoe verwerkt het die informatie

• Hoe komt het tot een antwoord?

• Wat heeft dit kind heel concreet nodig om tot leren te kunnen komen?

Meer info:

https://www.wendypeper.com/onderzoek